Κυριακή 22 Μαρτίου 2015

Ίσως αύριο

Τελικά όταν βρίσκεσαι με ένα παίδι , σε βοηθάει να γίνεις καλύτερος άνθρωπος . Παράδειγμα σήμερα! Η μέρα μου έχει ξεκινήσει υπέροχα και προς το τέλος της σχεδόν να ψάχνω σαματά .
Για αρχή με τον υπέροχο σημερινό Ήλιο , με θεωρούσα ανίκητο , γιατί γενικά είμαι εύθυμος άνθρωπος . Σύντομα κατάλαβα βέβαια ότι για να το πετύχεις θα πρέπει ένα καλωδιάκι να μην κάνει επαφή , ή να χεις δίπλα ένα παιδί .Η αποστολή μου ήταν φαινομενικά εύκολη μιάς και ήταν να κατεβάσω την ανηψιά μου από το πατρικό μου στην Νεάπολη στο νηπιαγωγείο της κοντά στο σπίτι της στην Μενεμένη .
  Όσοι με γνωρίζετε , ξέρετε ότι κάτω από το σπίτι μου σχεδόν στήθηκε ένα πολιτικό γραφείο υποψηφίου Δημάρχου για τις επερχόμενες εκλογές . Το δυστύχημα είναι ότι παρκάρουν έτσι ώστε να μην μπορει να εξυπηρετηθεί κανένας πολίτης , είτε πεζός , είτε οδηγός . Να εξηγηθώ . Το στενό μου είναι αδιέξοδο , δηλαδή υπάρχει μία και μόνη είσοδος . Επιχειρώ να είσελθω και αντιμετωπίζω το εξής τραγελαφικό : οι υποψήφιοι του συγκεκριμένου έχουν κλείσει τις ράμπες των αναπήρων και από τις δύο πλευρές με αποτέλεσμα να μην περνάει ούτε αυτοκίνητο . Με την βιασύνη να πάω το παιδί και με όποια ψήγματα θρασύτητας διαθέτω κατεβαίνω από το αυτοκίνητο και τον αντικρύζω . Είναι ένας ασπρομάλλης στα 55-60 με πιπάκι ξεπεσμού στο τσιγάρο . Μου λέει τι ; Αρχίζει το πασάλειμμα ... Του λέω αν πούμε ρε παιδί μου ότι ο υποψήφιος αυτός ειναι ο καλύτερος , δεν αξίζει μία , γιατί έχει διαλέξει άτομα για τον ΠΟΥΤΣΟ (όπου οι κατήγοροι μου μπορούν να το αναφωνούν με στόμφο για να γεμίζει το στόμα τους ). Περιέργως μετα από 2 λεπτά μόνο πασαλείμματος ο εν λόγω κύριος αποχώρησε . Δεν ξέρω για εσάς εγώ πάντως εντυπωσιάστηκα , δεν περίμενα από παχύδερμο να δείξει τόσο γρήγορα ευαισθησία . Δείχνει σημάδι πολιτισμού η τσίπα , έστω και η επίκτητη .
  Κατεβαίνει το μαργαριτάρι μου , την βάζω στο αυτοκίνητο , ρυθμίζω την ζώνη στο ύψος της και ξεκινάμε για τον προορισμό μας δίχως (υποθετικά) άλλα προβλήματα . Στο πρώτο φανάρι είμαι πέμπτο αυτοκίνητο . Είδα το κόκκινο να ανάβει τρείς φορές . Βλέπετε οι κοπέλες που οδηγούσαν τα δύο προπορευόμενα οχήματα , δυσκολευόντουσαν να συνδιάσουν κινητό με συμπλέκτη . Μόνιμα αθηρώστομος κρατιέμαι , κοιτάζω την μικρή , της κάνω ένα αστείο , δεν μιλάω . Στρίβωντας για Αμπελόκηπους είναι 4-5 άτομα στην μέση του δρόμου , να περάσουν απέναντι . Δεν σέρνουν κανένα πόδι , κανένα παίδι , οπότε ας πάνε από διάβαση . Λίγο πιό κάτω και ενώ λέμε για τους μεγαλύτερους και την παιδεία που δίνουν σε εμάς τους νεότερους , είναι ένας γεράκος στην διάβαση . Σταματάω , ακούω κόρνα . Κοιτάω , αυτοκίνητο 10-15 μέτρα πίσω . Τι έγινε σκέφτομαι , του έκλεισα την ράμπα για την εκτόξευση ; Χαμογελάω στην ανηψιά μου , την ρωτάω για τα μαθήματα της .
  Λίγο πριν φτάσουμε στον τελικό προορισμό μας τα σχολεία στέλνουν τους μαθητές για ξεκούραση ... Ή μήπως όχι ; Ένα προς ένα με το κινητό στο χέρι πέφτει στο αυτοκίνητο σαν τα πουλιά του Χίτσκοκ . Υπομονή Βασίλη σκέφτομαι , δίπλα μου η ανηψιά με έχει ψυχολογήσει και χαμόγελαει . Το χαμόγελο είναι πιό κολλητικό και από το χασμουρητό ... Χαμογελάω και εγώ . Βλέπω το νηπιαγωγείο , γρήγορη σκέψη ότι πρέπει το παιδί να ξέρει να διακρίνει το σωστό , οπότε καλύτερα που δεν εβρισα . Πλησιάζοντας την πόρτα , βλέπω από απέναντι αντίθετα στον μονόδρομο μια BMW να μουγκρίζει . Οδηγός της ένας τηγανοκέφαλος διασταύρωση Παλινοστούντα με Ρομά (asverkus kephalus epipedus) , από αυτούς που έχουν στο πίσω παρμπρίζ ένα κασκόλ του Π.Α.Ο.Κ. σε χρώμα τσιρλί από τον Ήλιο . Δεν έχω σκοπό να μαλώσω , αλλά ούτε και να κανω πίσω στο δίκιο μου . Σταματάω το αυτοκίνητο σαν να μην συμβαίνει τίποτα , και πάω το παιδί . Ακούω κόρνα αλλά δεν με ενδιαφέρει . Δεν αλλάζω ρότα . Χαιρετώ το παιδί , το αφήνω στην δασκάλα του και πηγαίνω μετα προς τα έξω να βγάλω τον κάφρο που κρυβεται μέσα μου.
 Τι να δω ; Έχει φύγει ... Αμάν πια υπομονή κανείς σ αυτόν τον τόπο.


Για την


Πηγή: ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ

Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

Εθισμένοι στο Χάος

Είμαστε στο Χάος εθισμένοι
Άσχημη εξάρτηση προκαλεί μανία,
παντού μετά ελπίζουμε, όντας απελπισμένοι
είμαστε παρορμητικοί, κι αν δεν μας βγαίνει
απομακρύνεται το επιζητό μαζί με την παιδεία

Θέλουμε τα πάντα, δίχως να κουνηθούμε,
θέλουμε άλλοι να ματώνουν για εμάς
έξυπνοι είμαστε, τα πάντα μπορούμε,
τυφλοί, εγωιστές, που να συνεννοηθούμε ;
Γιαυτό και ζήσαμε 400 χρόνια σκλαβιάς

Μα κι όταν η ρέντα μας πάει εμπρός,
κανείς μας, τίποτα δεν υπολογίζει
Ναι είμαι Έλληνας, είμαι τυχερός !
Όμως δεν έγινα Θεός
γιατί η ευθύνη με φοβίζει ...


Για την


Πηγή: ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ

Σάββατο 14 Μαρτίου 2015

Η ελιά στο MARTINI



Οπότε που πας βρε κακομοίρη, με τις ελιές της Καλαμάτας, την φέτα και τις ματωμένες φράουλες να διαπραγματευτείς; Και πόσο έλλειψη αξιοπρέπειας πρέπει να έχεις για να διαπραγματεύεσαι την κυριαρχία του τόπου σου και το αίμα των προγόνων σου; Κι αν νομίζεις πως αυτοί που σε δάνεισαν δεν τα ήξεραν όλα γελιέσαι. Ξέρουν πολύ καλά ότι το όνειρο ζωή σου είναι να μπεις σε κάποιος δήμο έστω και με εξάμηνη σύμβαση. Αυτοί το χρηματοδοτούσαν. Αν νομίζεις τώρα ότι τα πνευματικά παιδιά του Λεωνίδα του Κίρκου και των αποστατών πρασινοφρουρών θα σε σώσουν γελιέσαι. Ότι είναι να πληρωθεί θα πληρωθεί όπως και να το ονομάσουμε. Τρόικα θεσμού και λοιπά βουρβούτσαλα. Υπάρχουν σοβαροί κανόνες στην διαπραγμάτευση, όπως ότι στο MARTINI η ελιά είναι πράσινη. Γίδι.


Για την