Σύννεφο στο γυαλί

Πίνω μονάχος, τον χρόνο μου χάνω
το τασάκι γεμάτο αναπνοές
μονάχος στο σπίτι, ελεύθερος κλάνω
οσμή που με πάει, πίσω στο χθες.

Έκανες μπάνιο, εγώ μπήκα στην χέστρα
κι όμως δεν πήρες μυρωδιά
τι κι αν ο κώλος μου είδε τον χώρο παλαίστρα
γελούσα στην ιδέα ότι είσαι κοντά.

Μπάνιο αρχικά έκανα
μαζί σου από κοντινή απόσταση
στον νου μου καθόλου δεν έφερνα
τι θα με γλιτώσει, σαν με πετύχεις εκεί.

Όταν κόπασε κάποια στιγμή το ζόρι
το χαρτί έσταζε, το είδα μελάτο
ο ιδρώτας που κρύωσε, στου γαμώτο μποφόρι
στην ντουζιέρα με έστειλε όχι πολύ κεφάτο.

Ξαφνιάστηκες τα χάσες, τι να σου εξηγήσω
πιστευτός πως θα γίνω, δεν παίρνεις μυρωδιά
η ανάγκη με έστειλε να σου ορμήξω
μην δεις τον κώλο μου να έχει σκατά.

Πείστηκες σ άρεσε, γούσταρα άσχημα κι εγώ
πολύ καλύτερα ένοιωσα μετά
περνώ απ την χέστρα και τι να δω;
Μπυροκλάσιμο ήτανε, δεν υπήρχαν σκατά.

Για την

Πηγή: ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ