Και μην προσπαθήσεις να το θέσεις
με Κριτήρια χώρας, αλλά με το ποιος κάνει κουμάντο. Το μάθημα της Μαρίας
Αντουανέτας δίδαξε στους εκτελεστές της να είναι όσο το δυνατόν αόρατοι. Αυτό
που ζούμε είναι η συνολική παρακμή της ανθρωπότητας που από το σημείο της
εξιδανίκευσης περνάμε στο σημείο της απόλυτης ξεφτίλας της φαινομενικής
εξουσίας. Ναι σοφέ λαγέ μου όταν ο «λεκές» γίνεται δυνατότητα πολέμου, τότε η
«δημοκρατική» εξουσία εκβιάζεται με τόση μεγάλη άνεση που δεν μπορούμε να
μιλάμε παρά για την απόλυτη παρακμή του αντιπροσωπευτικού συστήματος. Όχι ότι
δεν είναι ισχυρό αλλά σε καμία περίπτωση δεν εξυπηρετεί παρά μόνο τους χορηγούς
του. Το να κοροϊδεύεις ένα σύστημα ή να το απαξιώνεις λεκτικά είναι ίσως ο
μισός δρόμος. Ο άλλος μισός είναι να μπεις στην διαδικασία προσωπικής και
κοινωνικής βελτίωσης ώστε να αναλάβεις μόνος σου την μοίρα σου και όχι δι
αντιπροσώπου. Άλλωστε και μόνο που τόσα χρόνια στήριζες αξιωματικά το «όποιος
έχει το μέλι στα δάχτυλα είναι αφελής αν δεν το γλύψει» δηλώνει πως ο λεκές δεν
είναι πάνω στο ταγιέρ της συμπαθούς αυτής κοπέλας αλλά πάνω στα μούτρα σου.
Αυτοί είναι οι φόροι που πληρώνεις για να έχεις φτηνό πετρέλαιο ενώ δεν θέλεις
παρά μόνο το 25% για έρευνες που δεν μολύνουν το περιβάλλον, ή σκοτώνεσαι από
γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα που αποφέρουν κέρδος στους σπόνσορες των
υπεύθυνων για τον συγκεκριμένο λεκέ. Αν ποτέ καταλάβεις την δύναμη σου τότε
ίσως η ιστορία του ανθρώπινου είδους να μην χρειάζεται αυτήν την γραμμή.
Για την
Πηγή: Έχιδνα Κερασφόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου