Οχιά: Η κοινωνία των δύο τρίτων ή όταν ο Ιούδας κρεμάστηκε από την Συκιά Του Χρηματιστηρίου.

Αναγνώστη μου πάντα μου είναι λυπηρό όταν σκαλίζοντας το παρελθόν αναδύεται η μυρωδιά κοπριάς. Όταν αποτελούσαμε την πρώτη ομάδα της Έχιδνας, απολαμβάναμε την εμπιστοσύνη του αόρατου. Μεγάλη πίκρα ήταν όταν λειτουργούσαμε σαν ξομολόγοι των φελλών. Ο γιάπης ο Ισκαριώτης ήταν τότε ο παντοδύναμος που έβγαζε και το ψωμί του και το παντεσπάνι του από τον κοπανιστό αέρα που πουλούσε. Δεν μιλάμε για την φυλή του «Μήνας μπαίνει, Μήνα βγαίνει». Αυτοί πάντα ήταν, είναι και θα είναι εμετικοί σε τέτοιο σημείο που μπορούν να χαρακτηριστούν ως μηχανές παραγωγής κοπράνων και να τελειώσουμε εύκολα με τον συμπαντικό τους ρόλο. Οι γραφειοκράτες του δημοσίου άλλωστε σαν βάρβαροι μπορούν καρτερικά, σε επίπεδα μοιρολατρίας, να αναμένουν τον θάνατο τους. Βλέπεις όμως ότι η γραφειοκρατία είναι ένα τέρας που με την τεχνική της ανυπαρξίας παρουσιάζεται και σε όσους ιδιωτεύουν. Και αυτό είναι μεγάλη πληγή για μια κοινωνία από την Μέκκα του καπιταλισμού την Νέα Υόρκη μέχρι τα γραφεία των παραρτημάτων σε κάποια Μπανανία όπως η ευρωπαϊκή επαρχία του Γιουνανιστάν.

Κάνοντας κουβέντα κάποτε με δύο από αυτά τα σιχαμερά πλάσματα που αποτελούν την λεγόμενη εργατική αριστοκρατία του ιδιωτικού τομέα μας περιέγραφαν με περηφάνια την κοινωνία των δύο τρίτων. Χαιρόταν μάλιστα που στην παγκόσμια οικονομία οι ιδέες τους θα συνέβαλαν στο «αριστούργημα», της περιθωριοποίησης και του οικονομικού αποκλεισμού του 33,3% των ανθρώπων που δεν υπάκουαν στην νέα τάξη πραγμάτων. Το «κούνια που σας κούναγε» άλλωστε ήταν τότε μακριά.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ήταν η περίοδος που εργαζόμουν σαν υπεύθυνος αποθήκης σε ένα μαμμόθρεφτο που κληρονόμησε την δουλειά από τον μπαμπά του. Καθόλου παράξενο για την χώρα μας που ο κάθε άχρηστος είναι ότι δηλώνει. Το χόμπι μου όπως ξέρεις είναι η υποκλοπή ιδεών με σκοπό την γελοιοποίηση τους στο μέλλων. Ο Μώμος ο θεός μας άλλωστε τρομάζει την εξουσία όταν αυτή αποδειχτεί ένα κενό χαρτί πρωθυπουργικής αερολογίας πράγμα επίσης πολύ φυσικό για όλες τις χώρες πια. Πάνω στην αλαζονεία του «ξέρει ποιος είμαι εγώ» άρχισαν να ξερνάνε τον υπέροχο κόσμο τους (ήταν και λίγο πιωμένοι). Έλεγαν πως το ένα τρίτο της κοινωνίας θα κυβερνάει ποικιλοτρόπως (αυτοί ήταν ο ένας κάτι σαν ασφαλιστής και ο άλλος κάτι σαν προαγωγός καλλιτεχνών μιας και οι καλλιτέχνες στον ανεπτυγμένο κόσμο πρέπει να βάζουν στα οπίσθια τους κάτι παραπάνω από το χαρτί υγείας αλλιώς είναι απλά τεχνίτες). Το δεύτερο τρίτο είναι η παγκόσμια εργατική τάξη(αυτοί που είναι σκληρή σαν τον θάνατο όπως λέει και το τραγουδάκι ενός συμπαθούς καλλιτέχνη). Αυτή σύμφωνα με τους αγγλιστί χαριτωμένους κυρίους θα ζει σύμφωνα με το ρητό «τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα». Και μάλιστα ο ένα εξ αυτών τόνισε ότι είναι τόσο βόδια που θα τους αρέσει βιασμός της νέας τάξης που δεν θα μιλάνε(προς το παρών δυστυχώς δικαιώνεται). Βέβαια η παροιμία λέει ότι «πράγμα που το καβαλάς μπέσα δεν έχει». Και ας έρθουμε στο μεσαίο τρίτο. Το γιατί το βάλαμε στο τέλος είναι ευνόητο μιας και εκεί είναι η θέση του στον νέο κόσμο (που είναι τόσο παλιός και σάπιος που σε λίγο θα πέσει με κάτι λιγότερο από φτέρνισμα). Αυτοί είναι οι απροσάρμοστοι που δεν θα δεχτούν να αλλάξουν οικονομικές συνήθειες. Εννοούσαν τους ελεύθερους επαγγελματίες τους μικρούς ιδιώτες και τους εργαζόμενους παλαιάς κοπής δηλαδή κάτι σαν την αφεντομουτσουνάρα μου που δεν έχει αφήσει δουλειά για δουλειά αλλά πάντα με την λογική συνδυασμού μυαλού και σώματος. Ωραία το λοιπόν ας χαρούμε. Και το λέω αυτό γιατί αν η κοινωνία με βγάλει στο περιθώριο μετά το πρώτο σοκ σαν εναλλακτικός θηρευτής θα ψάχνω το νέο μου θήραμα. Επίσης για τον γράφοντα ο θάνατος δεν είναι κάτι το τόσο φοβερό. Και αυτό γιατί γνωρίζω πως η τραγωδία μετά τον θάνατο έχει την λύτρωση.

Όλα αυτά θα ήταν πολύ καλή θεωρία αν δεν σκόνταφτε σε κάποιες μικρές λεπτομέρειες. Το πρώτο που κάνει ένα σύστημα είναι να ξεπαστρεύει τους προδότες που δούλεψαν γι αυτό. Οι γερμανοί προχώρησαν σε εκτεταμένες εκτελέσεις δωσίλογων ώστε να καλύψουν δικαστικά τις βρωμιές τους σαν εγκληματίες πολέμου. Ποιος σας είπε ρε κωθώνια ότι οι νέοι κατακτητές θέλουν να αφήσουν ίχνη για τα εγκλήματα τους; Οι άστεγοι των ΗΠΑ δεν είναι ούτε εργάτες ούτε τεχνίτες. Αυτοί δεν παράγουν αέρα κοπανιστό αλλά προϊόντα που ακόμα και το καλύτερο μηχάνημα δεν έχει φτάσει να τα παράγει (τα βιομηχανικά προϊόντα είναι σαβούρες και αυτό το ξέρουν πρώτα απ’ όλα οι εργοστασιάρχες που τα παράγουν). Ρε γελοίοι δεν σας φαίνεται παράξενο πως όλα τα ακριβά αμάξια έχουν τιμή με βάση το πόσο χειροποίητα είναι; Αρά αυτοί που όρισαν το χρήμα και το χρέος στην νέα του μορφή είναι ακόμα πιο χαζοί από το πρώην αφεντικό μου. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό είναι ότι η ράτσα σας βγαίνει κατά μιλιούνια από τις σχολές που βγάζουν τα βόδια με τον τίτλο «τομέας οικονομίας και διοίκησης». Τι θα διοικήσετε βρε ζουλάπια αν αυτό το πράγμα καταλήξει στην απόλυτη κυριαρχία του ενός και μόνο. Αν δούμε ένα ιεραρχικό μοντέλο δεν μπορεί να έχει άπειρους βαθμούς. Και αυτό γιατί γίνεται τόσο δυσκίνητο που δεν αποφέρει «κέρδος» την πεμπτουσία του συστήματος δηλαδή. Πόσες μηχανές παραγωγής κοπράνων χρειάζονται νομίζεται για να μεταβιβάσουν τις εντολές της κυρίαρχης τάξης προς τα κάτω; Και μάλιστα με την ανάπτυξη της τηλεματικής όταν ο κάθε ένας από εμάς παρακολουθείται και χειραγωγείται πανεύκολα; Ποιος σας είπε ότι μόλις φτάσετε στην ηλικία που θα είστε άχρηστοι το σύστημα δεν θα σας ορίσει σαν απροσάρμοστους. Όπως πετάει σε πρώτη φάση τους υπαλλήλους των ΔΕΚΟ (τους καθαρούς δημόσιους τους κρατάει για την ομαλή εκτόνωση της κατάστασης) δεν θα πετάξει και εσάς;

Η κοινωνία των δύο τρίτων είναι το όνειρο όσον νομίζουν ότι επειδή πίνουν με τ’ αφεντικά τους (ή έχουν σεξουαλική σχέση μ’ αυτούς ή κάποιον συγγενή τους) θα την γλιτώσουν. Ο Ιούδας για την προδοσία που έκανε σύμφωνα με τα δεδομένα της εποχής ήταν καλοπληρωμένος. Η τάξη που τον πλήρωσε (οι εμποροτεχνήτες) ακόμα και τότε που ήταν λαός πάντα έβρισκε τρόπο και την έβγαζε όσο χαμηλά και να ήταν στην ιεραρχία (ακόμα και όταν πολλοί βρέθηκάν να είναι προλετάριοι). Ο ιούδας κρεμάστηκε μόνος του. Αφού λοιπόν ποτίσαμε κώνειο τον Σωκράτη (ο κατήγορος ήταν από την τάξη των τεχνητών), σταυρώσαμε το Χριστό(ο εμπορικός σύλλογος των Ιεροσολύμων) φωνάξαμε το σταυρώσων αυτόν (ο λαός), σε εσάς θα κωλώσουμε; Αν νομίζετε ότι θα είστε στο ένα τρίτο που θα κυβερνάει γελαστήκατε. Θα σας πετάξουν στο χαρτόκουτο πριν προλάβετε να φωνάξετε. Καιρός να φυτέψουν συκιές (τα δέντρα εννοώ) και στο δικό μας χρηματιστήριο. Έχει πολλούς αεριτζήδες που θα τις χρειαστούν για το μέλλον.