Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Αυτό που με εντυπωσιάσει είναι



Γιατί πώς να το κάνουμε σοφέ λαγέ μου. Χωρίς παραγωγή καμιά μορφή κυριαρχίας δεν υφίσταται. Γιατί λοιπόν δίνεις χρήμα στις πολυεθνικές φρενάροντας την παραγωγική διαδικασία στην χώρα σου; Όσο και φιλοπόλεμος να το παίζεις πρέπει να ξέρεις πως έχεις λαπαδιάσει από τις αεριτζίδικες δουλειές που κάνεις τις τελευταίες δεκαετίες. Τι μοστράρεις το λοιπόν εθνικά σύμβολα όταν εσύ ο ίδιος έχεις ρίξει τόσο με την ψήφο σου όσο και με τις «έξυπνες» αγορές σου την ελληνική παραγωγή στον Καιάδα; Σε βόλευε το γεγονός ότι εδώ και τόσα χρόνια τις σκληρές δουλειές τις έκαναν μετανάστες (ή Έλληνες σαν και του λόγου μου που δεν έχουν το χόμπι να πατάνε σε πτώματα). Τώρα τι παριστάνεις; Αν εξαιρέσω ότι μπερδεύεις το αρσενικό μόριο με την βούρτσα (Οι Λακεδαιμόνιοι και οι Μακεδόνες ήταν ορκισμένοι εχθροί), να βάλω και την ανικανότητα σου να υποστηρίξεις ότι έχει απομείνει από την ελληνική βιοτεχνία και οικοτεχνία (τα εργοστάσια τα έστειλε αυτός που ψήφισες μέχρι το 2004 στην Βουλγαρία). Μην σε πιάνουν οι πολεμικές ιαχές γιατί εκτός του ότι είσαι περδώμενος λουτήρας και σε οποιαδήποτε περίπτωση τα μετόπισθεν στην Ελλάδα γέμιζαν εθνικόφρονες, αν φέρει και μια ακόμα συμφορά θα είσαι για να γελάει μαζί σου και το ποικιλόχρουν ερίφιο. Αν θες να κάνεις «εθνικό» αγώνα το λοιπόν ξεκίνα από τις αγορές σου (έτσι για να μειωθεί και η ανεργία) και άσε τα όπλα γιατί κάνουν κρότο που προκαλεί καστανόχρωμα εσώρουχα.

Για την

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

Στην θεωρία των δύο άκρων



Και μην μου αρχίσεις της παπαριές περί τρομοκρατικών οργανώσεων. Το ότι τους πιάνουν όταν έχουν να περάσουν νομοσχέδια κάτω από το τραπέζι εμένα μου λέει πολλά. Από το ότι τα ζουλάπια που πιάνουν δεν ξέρουν τι τους γίνεται μέχρι και καθοδηγούμενες από κέντρα εξουσίας οργανώσεις που έχουν σαν σκοπό την προβοκάτσια. Επίσης κάτι μου λέει πως αν το ΜΠΑΤΣΟΚ ανακτήσει την δύναμη του τότε θα φυτρώσει μια νέα 17 Νοέμβρη. Μην κοροϊδεύεις λοιπόν τον εαυτό σου. Όσοι έχουν σχέση με τον ουμανισμό το πρώτο που κάνουν στο μυαλό τους είναι να αποκηρύξουν την βία. Άρα αυτό το φρούτο έχει σχέση μόνο με οργανώσεις του τύπου «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Άρα τα κροκοδείλια δάκρυα των θυμάτων της «τρομοκρατίας» μάλλον πρέπει να πνίξουν αυτούς που τα χύνουν.

Για την

Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Μην ψάχνεις τον φονιά στα πρόσωπα



Για να μην δουλευόμαστε πια σοφέ λαγέ μου. Δεν είναι ένας ο φονιάς. Είναι όλοι αυτοί που με την ψήφο τους έδωσαν ανοχή σ’ αυτό το τερατούργημα. Και δεν είναι η άγνοια. Το γράφημα έχει να κάνει με την είσοδο. Μετά από αυτό που είχε συμβεί ήξεραν καλά τι ψήφιζαν. Αλλά τους αρέσει ο κανιβαλισμός από τα αστειάκια του τύπου να «ξεβρωμίσει ο τόπος» μέχρι τις εφόδους στις λαϊκές. Και ξέρεις γιατί χειρότερο έγκλημα είναι η υπόθαλψη του εγκληματία. Το ότι κάποιοι λούφαξαν δεν λέει πραγματικά τίποτα. Οι μαινάδες που τους κατακεραυνώνουν είναι αυτοί που επιδέξια έκρυβαν το πραγματικό πρόσωπο του φιδιού. Ακόμα και οι περιοχές δράσης που επέλεγαν είναι από χρόνια προκαθορισμένες με εντολές που δεν έχουν να κάνουν με δράση αλλά με απραξία. Η βία καλλιεργήθηκε με την αμορφωσιά που σκόπιμα ταΐζουν τα κανάλια και οι λοιπές δυνάμεις καταστολής και αυτές δεν είναι αποκλειστικά ένοπλες. Σκέψου μόνο πόσους φασίστες έχεις και δεν ανήκουν στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Γιατί ο φασισμός είναι ένα δέντρο με ρίζες την μοναξιά, τον φόβο και την αμορφωσιά. Τώρα ξέρεις τους ενόχους που δεν φοράνε απαραίτητα μαύρη μπλούζα.

Για την

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

Πεταλούδα



Γεννήθηκες ευάλωτη, μέσα σ ένα κουκούλι
έζησες χρόνο αρκετό στην διχρωμία
υφαίνοντας της συντήρησης το τούλι
πριν τα φτερά σου ανοίξεις στην κοινωνία

Το μέγεθος σου άλλαξε, το ίδιο και το χρώμα
πετάς παντού και βρίσκεις τροφή
τα μεγάλα σου φτερά σ ένα ανύπαρκτο σώμα
όταν υπάρχεις σε δάση, δίνεις πνοή

Σ αρέσει το φως, παιχνιδίζεις μαζί του
Την μέρα είναι απόλαυση, όλα είναι καλά
μα σαν ο Ήλιος ολοκληρώσει την φυγή του
σαν από θλίψη τότε, βουτάς στην φωτιά

ο λόγος που κανείς την βουτιά του θανάτου
είναι γιατί χάνεις θεωρείς το φως στην στιγμή
μα το σκοτάδι θα δώσει και αυτό την σειρά του
εσύ στήσε καρτέρι και η μέρα θα 'ρθει

Για την

Πηγή:Οχιά

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Το κυρίως περιεχόμενο της βουλής



Δεν ξέρεις ότι η ηθική του ανταγωνισμού γεννά άτομα με βάρβαρη κοινωνική υπόσταση; Ακόμα και οι καθηγητές που διδάσκουν θεωρούν αυτούς που έχουν μεγάλο βαθμό πνευματικά καθυστερημένους. Απλά σαν μια δύναμή καταστολής, χειρότερη και από τον ΜΑΤατζή δεν το βγάζουν και βούκινο. Δεν ξέρεις πως τα ψυχιατρεία είναι γεμάτα από άτομα που δεν πέρασαν σε κάποιο πανεπιστήμιο με την πρώτη; Ναι φίλε μου γιατί το καλύτερο σύστημα εκπαίδευσης είναι η άρνηση του κάθε εκπαιδευτικού συστήματος. Η συντροφικότητα δεν μπορεί να διδαχτεί όταν έναν άνθρωπο τον βαθμολογείς. Αυτό από μόνο του είναι ανήθικο και με την πραγματική έννοια του όρου που απέχει πολύ από τους χαλκευμένους ηθικούς κώδικες. Οι μηχανές παραγωγής υπηκόων δεν μπορούν να παράγουν ανθρώπους. Ο Νικόλας τα αποκαλούσε «προβατοποιία». Και έτσι είναι. Άλλωστε όταν θέλει κάποιος να μορφωθεί το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει είναι να ξεχάσει την εκπαίδευση. Μην το ψάχνεις λοιπόν. Οι άνθρωποι που έμαθαν να αλληλοσφάζονται με τους συμμαθητές τους δεν μπορούν να αλλάξουν και να ενδιαφερθούν για τους ψηφοφόρους τους. Θέλει άλλη παιδεία και άλλο μοντέλο διαχείρισης.

Για την

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

Το καλύτερο όπλο ενάντια στην εξουσία



Και μάλιστα σε οποιαδήποτε εξουσία. Η προσωπική μου γνώμη σοφέ λαγέ μου είναι πως η εξουσία είναι εκτός των άλλων ένα ψυχικό νόσημα. Μια έκδηλη μορφή σχιζοφρένειας που έχει σαν βάση την ανάγκη κάποιων να ζουν από την εργασία των άλλων. Βέβαια δεν θα είχε καμιά απολύτως αξία αν δεν υπήρχαν οι ανώμαλοί που αποδέχονται αυτήν την ασθένεια σαν φυσιολογική και υποτάσσονται σ’ αυτήν. Ο λόγος είναι πως η τεμπελιά του να σκεφτείς οδηγεί στο να σκέφτονται άλλοι για εσένα. Αν θέλουμε να γλιτώσουμε από την επιδημία το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να μην βλέπουμε τους ανθρώπους ανταγωνιστικά, να λειτουργούμε σαν ομάδα και το κύριο όλων να χλευάζουμε όποιον πάει να μας καβαλήσει. Το ξέρω πω είναι δύσκολο αυτό σοφέ λαγέ μου αλλά αν δεν λειτουργήσουμε όπως μας επιτάσσει η ανθρώπινη μας φύση τότε θα καταλήξουμε σαν τις αγελάδες που τις ταΐζει ο κτηνοτρόφος για να τις στείλει στο σφαγείο.

Για την

Πριν ακούσεις τις κατηγορίες για τον γλίτσα



Γιατί λαγός με κοντή μνήμη είναι ένας νεκρός λαγός. Πριν από το επεισόδιο με την Κανέλλη προηγήθηκε το επεισόδιο με τον Κολάτο στην «Ζούγκλα». Τότε που ήταν ένα κόμμα που το περνούσαν σε εκλογικό ποσοστό πολλά κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς (που ποτέ δεν τα κάλεσε στην εκπομπή του παρά μόνο όταν ήθελε από κάτω γλάστρες, που τους αφαιρούσε τον λόγο «έντεχνα»). Δεν ήταν ότι δεν ήξερε ο συγκεκριμένος Δημοσιοκάφρος. Ήξερε αλλά το έκανε λαϊκιστί «γαργάρα». Άλλωστε τίποτα δεν είναι τυχαίο στον χώρο. Από την δημιουργία μιας εφημερίδας μέχρι και εκπομπές που η καφρίλα έχει τον πρώτο λόγο. Βάλε το μυαλό σου να δουλέψει και θα καταλάβεις, ποιοι είναι οι πραγματικοί φασίστες με σειρά προτεραιότητας.

Για την
 

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

Όταν η φτώχια έχει ονοματεπώνυμο



Ίσως να είναι δύσκολο να εξηγήσεις τι είναι φτώχεια. Και αυτό γιατί ο άνθρωπος παρά ότι έχει κολλήσει στο εαυτό του τον τίτλο της «πνευματικής οντότητας» για να ορίσει το περιβάλλον του χρησιμοποιεί υλιστικούς όρους. Το χειρότερο είναι ότι χρησιμοποιεί όρους που δεν προέρχονται από τον διαλεκτικό, αλλά από τον μηχανιστικό ή αλλιώς «χυδαίο» υλισμό. Και αυτό γιατί είναι τρομερά εύκολο να παριστάνει τον ιδεαλιστή όταν αναφέρεται στον εαυτό του και να κρίνει τους άλλους σύμφωνα με το πορτοφόλι τους. Θα ήταν σωστό να πούμε τι είναι αυτό. Ο μηχανιστικός υλισμός, είναι ένα γνήσιο παιδί του Καρτέσιου κατά τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό. Είναι αυτός που μας οδήγησε στην Γαλλική Επανάσταση δηλαδή την πρώτη πετυχημένη επανάσταση της αστικής τάξης. Μέχρι τότε το οικονομικό σύστημα ήταν η Φεουδαρχία. Ήσουν δηλαδή κυρίαρχος με βάση την κληρονομική κατοχή αγροτικών εκτάσεων που ο παππούς σου με τα πρωτοπαλίκαρα του υφάρπαζε από τους φτωχούς μετατρέποντας τους σε δουλοπάροικους. Η αστική τάξη που ήταν τεχνίτες, έμποροι και τοκογλύφοι είχαν άλλη αντίληψη για το τι ορίζει την εξουσία. Η βιομηχανία κατά την φεουδαρχική περίοδο λεγόταν οικοτεχνία. Οι οικονομολόγοι της τότε εποχής άρχισαν να φλερτάρουν με τους αστούς μιας και οι Φεουδάρχες δεν νοιάζονταν για τίποτε παραπάνω από τα γλέντια τους (αν δείτε τις εκπομπές lifestyle θα πάρετε μια εικόνα για το τι εννοώ). Έτσι από την αξία της γης περάσαμε στην αξία του κεφαλαίου (που δεν είναι το χρήμα όπως το παρουσιάζουν, αλλά τα παραγωγικά μέσα). Φυσικά είναι η πρώτη σύγκρουση με το ιδεαλισμό μετά την ελληνική αρχαιότητα που έβαζε τέλος στα θεμέλια της «ελέω θεού βασιλείας» και της «κληρονομικής εξουσίας» (τότε οι αστοί ήταν σαφώς πιο ηθικοί από τους «ευγενείς»). Η ιδεολογία τους εκφράζεται μέσα από τις ομάδες των ελευθεροτεκτόνων με διάσημους στον χώρο τον Μότσαρτ (ο μαγικός αυλός είναι ένας ύμνος στην παράταξη του) και στην ανάγκη τους να απελευθερωθούν από τις τότε κυρίαρχες τάξεις.
Το καθεστώς στην προσπάθεια του να παραμείνει φτιάχνει τα πρώτα κοινοβούλια ,όπου οι τέκτονες καταλαμβάνουν την «αριστερή» πτέρυγα αφήνοντας το κέντρο και την δεξιά για τους κληρικούς και τους «άρχοντες». Το σύνθημα τους «ελευθερία σκέψης, ελευθερία δράσης» ποτίζει τον υπόλοιπο λαό που δεν είναι παρά οι δουλοπάροικοι και οι καλφάδες των εργαστηρίων της βιοτεχνίας. Μόλις βέβαια πάρουν την εξουσία οι επόμενοι δυνάστες αυτοί θα ονομαστούν προλεταριάτο. Εκεί ο υλισμός αρχίζει και κερδίζει το χαμένο έδαφος (που θα το ξαναχάσει την δεκαετία του 1990) και ο άνθρωπος δεν μετράει σαν κληρονομική γη αλλά σαν κεφάλαιο (δηλαδή σαν κάτοχος μέσων παραγωγή που δύναται να αποκτηθούν μέσω χρήματος ή απάτης). Η γαλλική επανάσταση είναι το πρώτο πετυχημένο πείραμα των αστών για το πώς θα διαχειριστούν τον κόσμο. Αν θέλετε να δείτε τις απόψεις τους δεν έχετε παρά να διαβάσετε την ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος που κυβερνάει την χώρα μας (η τεχνητή ξανθιά που καθόταν στο γραφείο της τοπικής οργάνωσης της περιοχής που μένω δεν ήξερε καν ότι υπάρχει). Έτσι θα καταλάβουν και πολλοί (όσοι έχουν μυαλό εννοείται) ποιοι είναι αυτοί που κυβερνάνε.
Ας έρθουμε τώρα και στο ονοματεπώνυμο της φτώχειας. Αν κατάλαβες αναγνώστη μου φτώχια είναι να στηρίζεις ένα καθεστώς που δεν σε εξυπηρετεί ούτε εσένα ούτε και την τάξη σου και μάλιστα για μικροεξυπηρετήσεις τύπου διορισμός, άδεια μικροπωλητή, ή ακόμα χειρότερα κερασμένο ούζο στο καφενείο (ναι υπάρχουν τέτοια ζώα και ζούμε ανάμεσα τους). Φτώχεια δηλαδή είναι να καταδικάζεις τον εαυτό σου και τα παιδία σου στην ένδυα γιατί δεν έχεις ταξική συνείδηση. Και αυτό έχει να κάνει με την χρόνια διεφθαρμένη αντίληψη όχι της εξουσίας αλλά των ψηφοφόρων. Κάποτε διαβάζοντας το ποντίκι ας πούμε (πριν γίνει μαϊντανός ο Δελατόλας) εξηγούσε πως η Νέα Δημοπρασία έκανε πλάτες
στο ΜΠΑΤΣΟΚ γιατί η αστική τάξη της Ελλάδας μετά το δαπανηρό πολιτικό πείραμα της χούντας ήθελε δικούς της «σοσιαλιστές» ώστε να μπορεί να ξεπουλάει κατά το δοκούν σε συναλλαγές κάτω από το τραπέζι δίνοντας στους αφελείς ελληνάρες την «ελευθερία λόγου». Έτσι γέμισε επίτηδες τις κομματικές της δεξαμενές με κατάλοιπα της ΕΡΕ της ΕΠΕΝ και των Βασιλοφρόνων για να γεννηθεί το πετυχημένο σύνθημα «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά». Φτωχός το λοιπόν κατά τα λεγόμενα πολλών γιαγιάδων δεν είναι αυτός που στερείται χρημάτων, αλλά μυαλού.
Επίσης έχω γνωρίσει πολλούς τελευταία «πρώην» ψηφοφόρους αυτών των δύο κομμάτων να βρίζουν τις παρατάξεις που τους επέτρεψαν να ζούνε για σχεδόν μισό αιώνα αεριτζίδικα. Ο γνωστός πανέξυπνος χουντικός των Μέσων Μαζικής Εξημέρωσης ο κυρ Νίκος του Bingo είπε πως «φρόνιμο είναι να μη αφοδεύουμε εκεί που φάγαμε» (συμπαθώ τους έξυπνους ανθρώπους όλων των πολιτικών παρατάξεων και αυτό γιατί σου δίνουν ιδέες για το πώς να κινηθείς). Άρα μέσα στο ονοματεπώνυμο της φτώχιας μπορεί να προστεθεί η λέξη αχαριστία. Όταν κατακεραυνώνει ο κάθε βλαμμένος ή βλαμμένη το κόμμα που στήριζε γιατί τον πέταξε απ’ έξω (αυτή είναι η μοίρα των ανάξιων όσο καλοί γλείφτες και να είναι) δεν αρκεί σαν δικαιολογία το «μα τώρα έφυγα». Δεν έφυγες βλάκα σε πέταξαν διακριτικά έξω. Άρα το μεσαίο όνομα της φτώχιας δηλώνει και το πρώτο της συνθετικό που είναι η βλακεία (που δεν είναι κακό όταν το παραδέχεσαι και αποφασίσεις να ζήσεις μ’ αυτό).
Το τρίτο που ορίζει την φτώχια είναι η βία. Και δεν αναφέρομαι στην τραγική βία που είναι αντίδραση (ακόμα και το κουλό δικαστικό μας σύστημα αναγνωρίζει την απρεπή συμπεριφορά του θύματος σαν ελαφρυντικό), αλλά στην κτηνώδη βία που εμφανίζεται σαν παρακράτος (το μαγαζάκι του Κυρ Παντελή, ή ο «αντιεξουσιαστής» που θα πετάξει την μολότωφ είτε στη πορεία ή στο γήπεδο, αν και πολλοί από αυτούς είναι επαγγελματίες που δουλεύουν καταλάβατε για ποιους). Η βία μπορεί να πάρει πολλές μορφές από ειδησεογραφικό δελτίο- πρωινάδικο- gay εκπομπή life style (συγνώμη αναγνώστη μου που χρησιμοποιώ όρους της Αγγλικής αλλά στα ελληνικά εκφράζομαι λίγο βάρβαρα για τα παραπάνω). Επίσης βία είναι όταν πληρώνεις κάποιον να πιάνει κλέφτες και αυτός δέρνει τα παιδία σου σε διαδηλώσεις. Βία είναι και οι συμμορίες αυγουλάδων (ή η μασονία των χαμερπών όπως την όρισε εύστοχα κάποιος φίλος-εχθρός μου). Αυτοί που χρησιμοποιούμε δηλαδή για την χειραγώγηση των μαζών (μια βίαια λέξη που απαλείφει την ανθρώπινη προσωπικότητα).
Άρα σε ορισμό το πλήρες όνομα της φτώχειας Βία Αχαριστία Βλακεία. Μην ψάχνετε στη φτώχια λοιπόν στην έλλειψη καταναλωτικών αγαθών. Αυτό λέγεται απορία κατά το έλλειψη πόρων και υπάγεται στην βία που δημιουργεί το κράτος ας πούμε όταν φορολογεί άνεργους. Τώρα που ξέρεις το πλήρες ονοματεπώνυμο της φτώχειας ίσως καταλάβεις και τον τρόπο να την πολεμήσεις

Για την

Πηγή:Οχιά
Υστερόγραφον. Ευχαριστώ τους φτωχούς στο εγγύς και απώτερο παρελθόντα χρόνο που συνέβαλαν τα μέγιστα για τον προσδιορισμό. Οι δύο φωτογραφίες που τοποθετώ είναι αφιερωμένες σ’ αυτούς και τις παρελθόντες εκλογικές τους προτιμήσεις. Τις νέες δεν τις βάζω γιατί το βλακόμετρο είναι όργανο παντελώς άχρηστο μιας και τερματίζει στον επόμενο που θα συναντήσεις.

Κρυμμένο μίσος



Οι μεν λέτε για έθνος, οι δε για τον λαό
το ίδιο πράγμα λέτε, με θέλετε χαζό
οι διάφορες συνώνυμα, μα κι οι φιλοδοξίες
και δολοφόνους έχετε, να λένε ιστορίες

Την κάθαρση ζητάτε, θέλετε αλλαγή
την ώρα που κανένας με κανέναν δεν συνομιλεί
υπάρχει μια έπαρση, αυτή της ευκαιρίας
αγώνας για το ρετιρέ, αυτό της εξουσίας

κεφάλι κανείς δεν χαμηλώνει, δεν πάει απ τις σκάλες
χέρια του βάπτισε η δουλειά ; Είχε ποτέ φουσκάλες ;
Όλοι θέλουν ψηλά, να φτάσουν με την μία
πολλοί ξενοπαπαγαλίζοντας, με ισόγειο την βία

Τα βλέπαμε κάποτε, τα ξαναζούμε τώρα
επάνω μας τα σύννεφα, μάλλον ζυγώνει μπόρα
οι γειτονιές λικνίζονται, στις βίας τον χορό
σπάω όταν τα βλέπω και πλέον δεν μπορώ

Σας φτιάχνουν σαν την πάρτη τους, αυτοί που μισείτε
αύριο εσείς στην διαφθορά εμάς θα οδηγείτε
αυτό ήδη ξεκίνησε, έχει πολύ καιρό
να σε βαπτίζουν χρυσαυγίτη ή αναρχικό

Είναι αυτές οι γαμημένες ταμπέλες
για να μας κατατάσσουν σε μια απ τις δυο αγέλες
Από ποτέ για να σαι Έλληνας, πρέπει να μισείς το ξένο ;
ας δούλευες πριν χρόνια οικοδομή, χεράκι έχεις παρθένο

Αφήστε τους να φύγουν, τα πάντα εδώ τους πνίγουν
Ήρθανε για καλύτερα, είμαστε για τα σιδερά
Σε κάθε τους προσπάθεια, οι νταβατζήδες μας τους γυρνάνε πίσω
Αφού πήραν λεφτά, να μην παν πουθενά
στις πλάτες μας, με την ανοχή μας βγάζουν, από ψηλά μας κοιτάζουν
Να σκοτωθούμε μεταξύ μας, μας βάζουν, με ένα κρυμμένο από χρόνια μίσος

Για την

Το Μαντρί που εκτρέφει ανθρώπους



Το θέμα μας σήμερα αναγνώστη μου είναι κάτι που σαν αμερικάνικη μόδα έχει περάσει και στην χώρα μας. Είναι τα παραθρησκευτικά και τα πολιτικά κοινόβια. Συνήθως κάθε τέτοιο λουλούδι είναι εισαγόμενο και έχει σαν βάση την δυσφορία των ανθρώπων για το ευρύ κοινωνικό σύνολο που ζούνε. Αυτό είναι κάτι απόλυτα φυσικό μιας και ο άνθρωπος είναι ένα από τα όντα που ενώ δεν μπορεί να ζήσει εκτός ομάδας εντούτοις αναζητά την ατομική του ελευθερία που πολλές φορές πέφτει θύμα της χαμηλής του αυτοεκτίμησης. Και αυτό οφείλεται στο ότι μετά από κάποιες χιλιάδες χρόνια οι κυρίαρχες ιδεολογικές απόψεις δημιουργούν σέχτες που αποκλείουν τους διαφωνούντες και προκαλούν ανταγωνιστικές σχέσεις μεταξύ των μελών τους με βάση την κλασσική χωριάτικη ερώτηση «ποιανού παιδί είσαι εσύ». Και ενώ ο ίδιος ο άνθρωπος σε μια κοινωνία πρέπει να λειτουργεί συντροφικά και ομαδικά, αναγκάζεται να λειτουργεί ανταγωνιστικά. Επίσης η μονοθεϊστικές αντιλήψεις του τύπου το «τέλειο ον που δημιούργησε ο Θεός» ή «το μοναδικό με ψυχή» ή «ο άνθρωπος είναι δημιούργημα ενώ τα υπόλοιπα όλα λόγος» δημιουργούν την αίσθηση της ψευδούς ανωτερότητας. Η κοινωνία μας δηλαδή στο σύνολο της με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν είναι παρά ένα σύνολο ζώων που έχουν καβαλήσει το καλάμι μόνο και μόνο επειδή στέκονται στα δυο τους πόδια. Έτσι θεωρούμε τα άλλα ζώα κάτι κατώτερο από εμάς και αυτό δείχνουμε με κάθε ευκαιρία.
Ο άνθρωπος είναι όντως κάτι σημαντικό. Όχι με βάση τις δυνατότητες του όμως αλλά με γνώμονα τις αδυναμίες του. Αν τολμήσει να αρνηθεί τη κοινωνία και τον πολιτισμό του (από τα ρούχα έως την τεχνογνωσία) τότε η διάρκεια ζωής του στον πλανήτη δεν ξεπερνά τις 24 ώρες. Ο κοντινότερος του γενετικά χιμπατζής ας πούμε ζει κάποιες εβδομάδες. Έτσι ο άνθρωπος παρά ότι είναι θηλαστικό έχει φτιάξει μια κοινωνία που ταιριάζει πιο πολύ στα μυρμηγκιά και τους τερμίτες. Έχουμε μια κυρίαρχη «μητέρα» τάξη (την αστική), τους κηφήνες (δικηγόροι, γιατροί, ιερείς, στρατιωτικούς, στελέχη επιχειρήσεων, «διανοούμενοι»), και τους εργάτες (που είναι όσοι ζουν από τα χέρια τους). Φυσικά το μοντέλο αλλάζει σύμφωνα με τις παραγωγικές σχέσεις και σύμφωνα με τις επαναστάσεις. Η τελευταία που είναι αυτή της υψηλής τεχνολογίας μάλιστα μας έχει πάει πραγματικά σε μια κοινωνία εντόμων μιας και δημιούργησε την γενιά των απόλυτα ηλίθιων σύμφωνα με τον Αϊνστάιν. Έτσι όμως δημιουργούνται ευκαιρίες για την διάσπαση του κοινωνικού ιστού. Η πρώτη τάση προέρχεται από των χώρο των ουτοπιστών (αναρχικοί για τον κόσμο ή αντιεξουσιαστές για την ακρίβεια μετά τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο). Αυτοί σκέφτηκαν την άποψή του ότι η κοινωνική δικαιοσύνη θα έρθει μέσα από μικρά γαλατικά χωριά μέσα στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (δεν είναι τυχαίο πως ο Asterix είναι καταραμένο κόμικς στις ΗΠΑ). Βέβαια δεν υπολόγισαν την αρχή του εισοδισμού, δηλαδή την παρακολούθηση της πολιτικής τους σέχτας από το σύστημα (το κάθε κράτος είναι ικανό να βάλει ασφαλίτες και σε σύλλογο που μαζεύει πεταλούδες από τον 19ο αιώνα και πάντα για λογαριασμό της κυρίαρχης τάξης).
Στις ΗΠΑ που είναι μια χώρα με χιλιάδες θρησκείες και μία σάλτσα τα κοινόβια με μορφή πολιτικής σέχτας δεν είχαν ποτέ μέλλον. Άλλωστε είναι πιο εύκολο να αγοράσεις όπλο παρά βιβλίο. Έτσι σαν αποτέλεσμα έχουμε θρησκευτικά κοινόβια. Η κοινότητες των Άμις είναι ένα παράδειγμα. Βέβαια είναι και μια εξαίρεση. Κι αυτό γιατί είναι δομημένη σε απάτες που αγγίζουν την εποχή ίδρυσης του συγκεκριμένου κράτους. Οι απατεώνες που ξεκινάνε τώρα την καριέρα της θρησκευτικής σέχτας μέσα σε κοινόβιο δεν αντιμετωπίζονται από το αμερικανικό κράτος (και σ’ αυτό τους παραδέχομαι) με την ίδια «ευγένεια». Έτσι με κάθε καταγγελία από μέλος για κακομεταχείριση ή κάποιος αποκλεισμός ή η υποψία για εγκληματική πράξη (απάτη, κλοπή, φόνος, εκβιασμός) φέρνει τις δυνάμεις καταστολής στους τοίχους του «οικισμού». Το τραγικό αποτέλεσμα είναι συνήθως ομαδικές αυτοκτονίες ή ομαδικές συλλήψεις. Βέβαια τα θύματα είναι όλοι οι ευκολόπιστοι που μετά την διάλυση του πανηγυριού γυρίζουν μισότρελοι στην Αμερικάνικη επικράτεια.
Και στην Ελλαδίτσα έχουμε τέτοιες σέχτες. Βέβαια στο επίπεδο που είναι δυνατό. Οι πολιτικές σέχτες ας πούμε διαλύονται σχετικά εύκολα μιας και οι αντιεξουσιαστές έχοντας αδυναμία στην ινδική κάνναβη, καθώς και πλήρη ανικανότητα να περιφρουρούν τον χώρο τους από την ασφάλεια. Έτσι οι καταλήψεις τους που στερούνται περιφρούρησης λόγω εσωτερικής διαμάχης ορίζονται εύκολα σαν αυτοσχέδιοι τεκέδες (εξαιρέσεις υπάρχουν αλλά γιατί ξέρουν πως η μεγαλύτερη προστασία είναι η αποδοχή των διαφωνούντων) και καταστέλλονται σε διάρκεια κάποιων ετών αν εντωμεταξύ δεν φαγωθούν τα μέλη μεταξύ τους.
Θα δούμε και τις θρησκευτικές που έχουν και το περισσότερο γέλιο. Κοινόβια της επίσημης θρησκείας εννοείται ότι είναι στο απυρόβλητο. Το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να αποδίδουν την κατά το σύνταγμα θρησκευτική τους υποταγή (λάθη σαν την μονή Εσφιγμένου είναι σπάνια). Τώρα οι άλλες θρησκείες (βουδιστές ας πούμε) έχουν μια άδεια κάποιες παρενοχλήσεις από τοπικούς Μουτζαχεντίν αλλά όλα καλά. Το γέλιο είναι όταν η επίσημη θρησκεία δυσανασχετεί να αναγνωρίσει τους «άλλους». Εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν. Το ρόλο πια έχουν οι δυνάμεις καταστολής. Αν ο υπεύθυνος είναι έξυπνος τότε με μια μικρή «συνδρομή» όλα λύνονται (άλλωστε το αξιόποινο μιας πράξης έχει να κάνει με το αν το αποδέχεται το θύμα). Αλλιώς φασκελοκουκούλωστα. Από ιερό πόλεμο μέχρι το τέρας της γραφειοκρατίας. Αν υπάρχει και υποψία για κάτι παραπάνω σε όπλο από σουγιά και καραμπίνα για σπουργίτια τότε «πήραμε την κάτω βόλτα όμορφη μου Παναγιώτα».
Όπως θα κατάλαβες μοναδικέ μου αναγνώστη η άποψη μου για αυτούς τους χώρους είναι απόλυτα σύμφωνη με το τίτλο. Ο σκοπός της αποκοπής ομάδας ανθρώπων από το σώμα της κοινωνίας είναι η εξαπάτηση και η εκμετάλλευση. Αν ο άνθρωπος στέκεται στα πόδια του αγωνίζεται μέσα στο γήπεδο και όχι σε προπονητήρια. Η κοινωνία είναι σκληρή και ότι πρέπει να κάνεις το κάνεις μέσα σε ομάδες που δεν είναι αποκομμένες από την υπόλοιπη κοινωνία. Όταν μια άποψη σου στερεί την ελευθερία με βάση κάποιον χαρισματικό Μεσσία ξανασκέψου το. Κανένας μεγάλος φιλόσοφος δεν ζήτησε ποτέ οπαδούς. Ποτέ δεν επέβαλε πάντα πρότεινε. Το μεγαλύτερο έγκλημα για μένα είναι η αφέλεια. Αν ο χώρος που μπαίνεις σε αποκλείει από την κοινωνία τότε είναι ένα χώρος επικίνδυνος πρώτα απ’ όλα για σένα. Σκέψου λοιπόν πριν αποφασίσεις. Θέλεις να είσαι το πρόβατο στο μαντρί που εκτρέφει «ανθρώπους»;

Για την

Πηγή:Οχιά
Υστερόγραφον. Ευχαριστώ όσους συνέβαλαν στην συγγραφή του άρθρου. Δεν είναι πραγματικά εύκολο να βρίσκεις τέτοιες ευκαιρίες κάθε μέρα. Η συγγραφική ομάδα της οχιάς ετοιμάζει την επόμενη έρευνα της σε συνεργασία με τα συναδελφικά της ηλεκτρονικά έντυπα.

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

'' Οδηγός''


Κορνάρεις τον μπροστά σου, έρχεται η σειρά σου
Να υψώσεις το χέρι πίσω και να βρίσεις
Του Σαββατοκύριακου οδηγός, τυφλός, κακός και μέθυσος
Αν φτάσεις ένα λεπτό νωρίτερα, πες μου τι θα κερδίσεις

Σε έκαναν αγχώδη, συμπεριφέρεσαι σαν βόδι
Σκέφτεσαι την πάρτη σου ακόμη κι όταν οδηγάς
Να που το είδος σου φθίνει, ακρίβαινε η βενζίνη
Αρχίζεις τώρα και άλλους να εκτιμάς ;

Για την

Το ναζιστικό μόρφωμα



Και είναι ξεκάθαρο πια. Από την ιστορική άποψη πίσω από τους Φασίστες κρύβονται πάντα βιομήχανοι εφοπλιστές και τραπεζίτες που είναι οι κύριοι χρηματοδότες τους, για να μην ξεχνάμε ποιος χρηματοδοτούσε τον Μπάρμπα Αδόλφο καθώς και τους ιδεολογικούς τροφοδότες δηλαδή τους φιλελεύθερους και τους σοσιαλδημοκράτες. Άλλωστε αυτά τα δύο κόμματα δομήθηκαν και με μηχανισμούς και πρόσωπα από την χούντα (να μην Ξεχνάμε τον Βρέτζο) καθώς και ότι χρησιμοποιούσαν παρακρατικούς μηχανισμούς (Κένταυροι Rangers Αυριανιστές) για να εφαρμόζουν τα παιχνίδια εξουσίας τους. Μην ξεχνάμε ότι οι Χρυσή Αυγή ήταν μια παρακρατική οργάνωση που έδερνε για την Νέα Δημοκρατία. Τέλος σε άριστη συνεργασία με τους δημοσιοκάφρους (Ο Άρης, ο κυρ Μπάμπης ο λακές του Αλαφούζου και ο Πρετεντέρης και το επιτελείο του) που καλλιεργούσαν την θεωρία των δύο άκρων δημιούργησαν το νέο υπόστρωμα πολιτικής καφρίλας. Από την Αρχή δεν υπήρχαν δύο άκρα σοφέ λαγέ μου μια και ακόμα και το κάψιμο της Marfin έπεται ενός τηλεοπτικού καυγά μεταξύ Βγενόπουλου και Σιφουνάκη. Δεν νομίζω κανένας από αυτούς τους δύο να έχουν σχέση με τον αντί-εξουσιαστικό χώρο που όσο και πνευματικά καθυστερημένα να είναι τα «μπαχαλάκια» του σε καμιά περίπτωση δεν είναι δολοφόνοι (αυτοί έχουν αράξει εδώ και χρόνια στον Κορυδαλλό και κάτι με λέει ότι και αυτοί βαλτοί ήταν). Εδώ η δουλειά ήθελε επαγγελματίες. Άρα οι Φασίστες δεν είναι μόνο αυτοί που ξεσκίζονται να μας πασάρουν τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης. Έχει και άλλους πολλούς το Τσουβάλι. Τώρα βέβαια αν θέλουν να εξαφανίσουν το πρόβλημα λύνεται απλά αφαιρώντας τις μισές άδειες ΤΑΧΙ, και θέτοντας σε διαθεσιμότητα την μισή Αστυνομία και το μισό δικαστικό σώμα. Αλλά μάλλον δεν θέλουν να το λύσουν. Τώρα πια ξέρεις που να ψάξεις.

Για την

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

Δεν αξίζεις ούτε να σε φτύσουν



Και ξέρεις γιατί σοφέ λαγέ μου; Γιατί οι μάσκες έπεσαν. Ο κρυφός φασίστας που έχεις μέσα σου δεν ξυπνά τον εμφύλιο αλλά το πόλεμο ενάντια στον φασισμό. Και εκεί τα πράγματα δεν έχει δύο άκρα. Έχει ένα. Αυτό που στήριξες και να ξέρεις ότι οι συνέπειες θα είναι τρομερές για σένα. Φυσικά δεν είμαι ούτε εγώ ούτε κανένας ομοϊδεάτης μου υπέρ της βίας. Αλλά πόλεμος δεν γίνεται μόνο όπλα. Υπάρχουν και άλλα «κολπάκια» που θα σε γονατίσουν πραγματικά και κυρίως νόμιμα. Δεν έχει κανένας πια σκοπό να ασχοληθεί μόνο με την συμμορία που στηρίζεις. Αυτοί είναι έτσι κι αλλιώς εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου. Ο στόχος πια είσαι εσύ. Και επειδή δεν κλείνεις τόσο καιρό το βρωμόστομα σου να ξέρεις ότι από δω και πέρα το κυνήγι για τις εκλογικές σου «προτιμήσεις» θα είναι ανελέητο. Μόνο που θα σε πονέσει όχι εκεί που νομίζεις (δεν είμαστε έτσι κι αλλιώς τραμπούκοι) αλλά εκεί που πονάς πραγματικά. Συνέχισε να υποστηρίζεις τους μπράβους των βιομηχάνων και των εφοπλιστών και θα ανακαλύψεις τις δυνάμεις που εμείς οι «άλλοι» έχουμε για αυτές τις περιπτώσεις. Και επειδή ξέρουμε πως τα «παλικάρια» σου πια κρύβονται πίσω από κάθε τρομοκρατική και προβοκατόρικη ενέργεια, αν δεν σε φτάσουμε στην απόλυτη ξεφτίλα δεν θα ησυχάσουμε. Και αυτό είναι τρομερά εύκολο για το είδος σου.

Για την

Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Η μόνη ιδεολογία



Και αυτό γιατί αυτή είναι η δουλειά του. Η ιδεολογία είναι ιδιότητα των ρομαντικών και των ονειροπόλων. Καμιά μετριότητα ποτέ δεν είχε ιδεολογία μιας και αυτό μπαίνει πάντα εμπόδιο σε κάτι που οι μετριότητες ονομάζουν καριέρα. Το ιδανικό το έχουν πολύ λίγοι άνθρωποι. Γι αυτό άλλωστε και οι περισσότεροι πέφτουν στην φάκα της εκάστοτε εξουσίας. Αντί το λοιπόν να ψάχνεις το ποια ιδεολογία είναι σωστή στις μέρες μας (όχι ότι δεν υπάρχει αλλά δεν είμαι αυτός που θα σου την υποδείξει) φρόντισε πρώτα να κόψεις τον δρόμο στους μειοδότες. Πως; Απλά κάθισε και διάβασε βιβλία (το διαδύκτιο αν και το χρησιμοποιώ είναι φτωχό και αναξιόπιστο μέσο όπως ακριβώς και τα βιβλία των τηλεοπτικών πωλήσεων του κιλού) και άρχισε να ανοίγεις το μυαλό σου στην μόρφωση όλων των μορφών και τεχνών. Δεν θα χάσεις σοφέ λαγέ μου.

Για την

Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Όποιος σε βοηθάει να γδυθείς



Και βέβαια τώρα πια ξέρεις τι σου κάνει. Αν δεν το έχεις καταλάβει μετά από τόση ανεργία, φόρους και απολύσεις, τότε τι να σου πω. Αν δεν καταλαβαίνεις την σαπίλα του οικονομικού συστήματος που ζεις και τυχοδιωκτικά ελπίζεις ότι «θα φτιάξουν τα πράγματα» τότε είσαι άξιος της μοίρας σου. Το σχέδιο είναι μελετημένο εδώ και αιώνες και φυσικά σου ετοιμάζουν τον νέο «Εραστή» με τόσο μεγάλο ταλέντο που πραγματικά μου έρχεται κάποιες φορές να τον υποστηρίξω έτσι για να «ολοκληρώσει» το «αριστούργημα» του.


Για την

Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

Τρόποι αναγνώρισης ενός απατεώνα


Τι είναι η απάτη μοναδικέ μου αναγνώστη; Το ταπεινό διαδικτυακό λεξικό την περιγράφει σαν:
·                    παραπλανητική πράξη με σκοπό την δυσανάλογη ωφέλεια
·                    (νομικός όρος) ποινικό αδίκημα κατά το οποίο κάποιος αποσπά ξένη περιουσία για να ωφεληθεί ο ίδιος ή τρίτοι
·                    (μεταφορικά) ψέμα, πλάνη
·                    (συνεκδοχικά) αυτός που κάνει απάτες, ο απατεώνας
Καλή προσέγγιση για επίπεδο λεξικού πολύ κακή για το επίπεδο όμως των χαλεπών καιρών που ζούμε. Η απάτη σύμφωνα με τους μελετητές της δεν είναι παρά η ύψιστη μορφή βλακείας που ο πράτων εκμεταλλεύεται την ανοχή του απατημένου σύμφωνα με τη παροιμία «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται». Ο απατεώνας ουσιαστικά είναι αυτό που χρησιμοποιεί την δυσχερή θέση του θύματος του για να εφαρμόσει τα προαναφερόμενα. Άρα η απάτη έχει να κάνει με το πόσο στέκεται στα πόδια του το «θύμα». Τα όπλα του απατεώνα είναι η θέση του (συνήθως είναι ένα ξεπεσμένο μικροαστικό κατάλοιπο, ένας ηγέτης δοτός που σε συνθήκες λαϊκής επαγρύπνησης θα μπορούσε να καταδικαστεί με το παράπτωμα της «εσχάτης προδοσίας», ή κάποιος λειτουργός που καταχράζεται την μικρή ή την μεγάλη του εξουσία), η εμφάνιση του (ένας απατεώνας δεν είναι ποτέ ατημέλητος ή όταν είναι το κάνει επιμελώς) και φυσικά η μεγάλη για τους αδαείς γλωσσική του ικανότητα (επιμένω στο αδαείς γιατί πίσω από κάθε απατεώνα που χρησιμοποιεί την ελληνική γλώσσα κρύβεται ένας γοτθικός τρόπος σκέψης και χρησιμοποιώ το όρο όπως θα τον χρησιμοποιούσαν οι Λατίνοι). Αφού αναλύσαμε τα όπλα ας πάμε και στον σκοπό.
Ο απατεώνας είναι ένα πρόσωπο που λειτουργεί με σημαία του τον ατομισμό. Βρίζει τους εγωιστές μιας και ο εγωισμός είναι η φυσική ασπίδα του ανθρώπου απέναντι στο κοινωνικό σύνολο και κυρίως στο είδος του. Ο σκοπός του, που είναι τα προσωπικά οφέλη, διαφημίζονται σαν κοινωνική ιδέα. Αξίζει να επισημάνουμε πως έχει αδυναμία στην λεγόμενη «εθνική ιδέα» καθώς ο εθνικισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο του. Αν δείτε τον νυν υπουργό υγείας στο σωτήριο έτος 2013 θα καταλάβετε τι εννοώ. Είναι άτομο υστερικό που δεν δέχεται την αμφισβήτηση και ο θεός που προτιμά είναι αυτό που εξουσιάζει στο μυαλό του όλους τους άλλους. Χρησιμοποιεί την μεταφυσική για να καλύψει τα λογικά κενά της απάτης. Όλα τα παραπάνω τα κάνει ή για να αποκτήσει δύναμη ή για να ανακτήσει δύναμη. Το βασικό χαρακτηριστικό του είναι η ημιμάθεια που κατηγορεί, το πάθος που προσπαθεί να δηλώσει ότι έχει για τον σκοπό του και το κυριότερο ο φόβος (φυσικός ή υπερφυσικός) που προσπαθεί να εμφυσήσει στα θύματα του. Βέβαια δεν επιθυμεί ποτέ την απόλυτη δύναμη που κατά τον Επίκουρο είναι η αυτάρκεια και είναι άσχετος με τον πραγματικό σκοπό της ηδονής που είναι η αταραξία της ψυχής (ή του μυαλού για τους υλιστές) και η εξάλειψη του σωματικού πόνου. Είναι δηλαδή ότι ο ναρκομανής που απλά το ναρκωτικό του λέγεται «Εξουσία».
Όπως καταλαβαίνεις αναγνώστη μου από την εποχή της ίδρυσης του έντυπου μας δεν χαϊδεύουμε αυτιά. Ο απατεώνας αντίθετα τα χαϊδεύει ή τα χτυπάει κατά το δοκούν. Εφόσον σου έδωσα τον σκοπό του, ας σου πω λοιπόν και πως τον πιάνεις. Κατ’ αρχήν από το λογικό ασυνεχές. Αυτό το έχω και εγώ όταν είναι να εξηγήσω κάτι αλλά όταν δω ότι υπάρχει τότε προτιμώ την σιωπή. Ο απατεώνας αντίθετα εκρήγνυται γιατί όπως σου είπα είναι εθισμένος στην εξουσία. Άρα η ταπεινοφροσύνη που είναι μηχανισμός διόρθωσης λαθών του είναι αδιάφορος. Οι τεχνίτες την έχουν μόνο και αυτό γιατί τους την δείχνουν τα «άψυχα» όντα στον λεγόμενο «δημιουργικό διάλογο». Ο απατεώνας είναι άτεχνος (εκτός από την λογοτεχνία που συνήθως την κακοποιεί). Έτσι ασχολείται με το εμπόριο την παροχή υπηρεσιών και την διοίκηση μιας και έχει κατά το ρητό «δύο αριστερά χέρια». Αν πάει να κάνει τον τεχνίτη τον τρώει το μαύρο φίδι γιατί σε αντίθεση με τα έμψυχα τα άψυχα δεν συγχωρούν. Επίσης τον καταλαβαίνει από την κουλτούρα του. Αν αυτά που ακούει διαβάζει και βλέπει είναι του συρμού τότε να ξέρεις ότι στην προσπάθεια να παριστάνει τον μορφωμένο φαίνεται η αμορφωσιά του. Κανένας τίμιος άνθρωπος δεν μπορεί άλλωστε να ζήσει σε κοπάδια παρά μόνο σε μικρές αγέλες. Ο απατεώνας φτιάχνει κοπάδια και μόλις μαντρώσει τα πρόβατα παριστάνει το τσοπανόσκυλο. Λύκος δεν γίνεται ποτέ γιατί αυτό είναι δύσκολο και θέλει μεγάλη προσπάθεια. Άρα όταν μια κοινωνική ομάδα μεγαλώνει τότε οι απατεώνες έχουν γλέντι. Άλλο χαρακτηριστικό του απατεώνα είναι ο ελιτισμός του αλλά και αυτό σε λανθάνουσα μορφή. Οι πραγματική ελίτ δεν επιθυμεί κοινωνικές επαφές ούτε προσεγγίζει. Είναι σαν να λέμε πως ο γέρων Παΐσιος άνοιξε Beach Bar για να διαδώσει τον λόγο του Κυρίου. Οπότε οι απατεώνες έχουν και ένα ακόμα τρανταχτό χαρακτηριστικό. Κρύβονται πίσω από κάποιο μεγάλο όνομα για να επιβιώσει η δική τους ασημαντότητα (Κυριάκο ακούς;). Καμιά όμως εξέχουσα προσωπικότητα που ανήκει σε ελίτ δεν έχει την ανάγκη της προβολής. Κατά συνέπεια δεν είναι απλά παριστάνουν τους ελιτίστες.
Αυτό το άρθρο είναι ουσιαστικά ένα μέρος μιας ελλιπούς εμπειρικής μελέτης πάνω στους απατεώνες. Φυσικά δεν είναι πλήρες μιας και η ανθρώπινη βλακεία είναι άπειρη μαζί με ένα από τα χαρακτηριστικά της που είναι η απάτη. Τελειώνοντας θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους απατεώνες που γνώρισα (προσωπικά, τηλεοπτικά, διαδικτυακά) και συνέβαλαν τα μέγιστα (σε συνδυασμό με τις φυλές στις οποίες άνηκα) για την διεκπεραίωση του παρόντος κειμένου. Για απορίες και σχόλια η σελίδα μας είναι πάντα ανοιχτή σε όποιον έχει απορίες και πόδια για κουβέντα.

Για την

Πηγή:Οχιά

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

Η κοινωνία των δύο τρίτων ή όταν ο Ιούδας κρεμάστηκε από την Συκιά Του Χρηματιστηρίου.



Αναγνώστη μου πάντα μου είναι λυπηρό όταν σκαλίζοντας το παρελθόν αναδύεται η μυρωδιά κοπριάς. Όταν αποτελούσαμε την πρώτη ομάδα της Έχιδνας, απολαμβάναμε την εμπιστοσύνη του αόρατου. Μεγάλη πίκρα ήταν όταν λειτουργούσαμε σαν ξομολόγοι των φελλών. Ο γιάπης ο Ισκαριώτης ήταν τότε ο παντοδύναμος που έβγαζε και το ψωμί του και το παντεσπάνι του από τον κοπανιστό αέρα που πουλούσε. Δεν μιλάμε για την φυλή του «Μήνας μπαίνει, Μήνα βγαίνει». Αυτοί πάντα ήταν, είναι και θα είναι εμετικοί σε τέτοιο σημείο που μπορούν να χαρακτηριστούν ως μηχανές παραγωγής κοπράνων και να τελειώσουμε εύκολα με τον συμπαντικό τους ρόλο. Οι γραφειοκράτες του δημοσίου άλλωστε σαν βάρβαροι μπορούν καρτερικά, σε επίπεδα μοιρολατρίας, να αναμένουν τον θάνατο τους. Βλέπεις όμως ότι η γραφειοκρατία είναι ένα τέρας που με την τεχνική της ανυπαρξίας παρουσιάζεται και σε όσους ιδιωτεύουν. Και αυτό είναι μεγάλη πληγή για μια κοινωνία από την Μέκκα του καπιταλισμού την Νέα Υόρκη μέχρι τα γραφεία των παραρτημάτων σε κάποια Μπανανία όπως η ευρωπαϊκή επαρχία του Γιουνανιστάν.
Κάνοντας κουβέντα κάποτε με δύο από αυτά τα σιχαμερά πλάσματα που αποτελούν την λεγόμενη εργατική αριστοκρατία του ιδιωτικού τομέα μας περιέγραφαν με περηφάνια την κοινωνία των δύο τρίτων. Χαιρόταν μάλιστα που στην παγκόσμια οικονομία οι ιδέες τους θα συνέβαλαν στο «αριστούργημα», της περιθωριοποίησης και του οικονομικού αποκλεισμού του 33,3% των ανθρώπων που δεν υπάκουαν στην νέα τάξη πραγμάτων. Το «κούνια που σας κούναγε» άλλωστε ήταν τότε μακριά.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ήταν η περίοδος που εργαζόμουν σαν υπεύθυνος αποθήκης σε ένα μαμμόθρεφτο που κληρονόμησε την δουλειά από τον μπαμπά του. Καθόλου παράξενο για την χώρα μας που ο κάθε άχρηστος είναι ότι δηλώνει. Το χόμπι μου όπως ξέρεις είναι η υποκλοπή ιδεών με σκοπό την γελοιοποίηση τους στο μέλλων. Ο Μώμος ο θεός μας άλλωστε τρομάζει την εξουσία όταν αυτή αποδειχτεί ένα κενό χαρτί πρωθυπουργικής αερολογίας πράγμα επίσης πολύ φυσικό για όλες τις χώρες πια. Πάνω στην αλαζονεία του «ξέρει ποιος είμαι εγώ» άρχισαν να ξερνάνε τον υπέροχο κόσμο τους (ήταν και λίγο πιωμένοι). Έλεγαν πως το ένα τρίτο της κοινωνίας θα κυβερνάει ποικιλοτρόπως (αυτοί ήταν ο ένας κάτι σαν ασφαλιστής και ο άλλος κάτι σαν προαγωγός καλλιτεχνών μιας και οι καλλιτέχνες στον ανεπτυγμένο κόσμο πρέπει να βάζουν στα οπίσθια τους κάτι παραπάνω από το χαρτί υγείας αλλιώς είναι απλά τεχνίτες). Το δεύτερο τρίτο είναι η παγκόσμια εργατική τάξη(αυτοί που είναι σκληρή σαν τον θάνατο όπως λέει και το τραγουδάκι ενός συμπαθούς καλλιτέχνη). Αυτή σύμφωνα με τους αγγλιστί χαριτωμένους κυρίους θα ζει σύμφωνα με το ρητό «τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα». Και μάλιστα ο ένα εξ αυτών τόνισε ότι είναι τόσο βόδια που θα τους αρέσει βιασμός της νέας τάξης που δεν θα μιλάνε(προς το παρών δυστυχώς δικαιώνεται). Βέβαια η παροιμία λέει ότι «πράγμα που το καβαλάς μπέσα δεν έχει». Και ας έρθουμε στο μεσαίο τρίτο. Το γιατί το βάλαμε στο τέλος είναι ευνόητο μιας και εκεί είναι η θέση του στον νέο κόσμο (που είναι τόσο παλιός και σάπιος που σε λίγο θα πέσει με κάτι λιγότερο από φτέρνισμα). Αυτοί είναι οι απροσάρμοστοι που δεν θα δεχτούν να αλλάξουν οικονομικές συνήθειες. Εννοούσαν τους ελεύθερους επαγγελματίες τους μικρούς ιδιώτες και τους εργαζόμενους παλαιάς κοπής δηλαδή κάτι σαν την αφεντομουτσουνάρα μου που δεν έχει αφήσει δουλειά για δουλειά αλλά πάντα με την λογική συνδυασμού μυαλού και σώματος. Ωραία το λοιπόν ας χαρούμε. Και το λέω αυτό γιατί αν η κοινωνία με βγάλει στο περιθώριο μετά το πρώτο σοκ σαν εναλλακτικός θηρευτής θα ψάχνω το νέο μου θήραμα. Επίσης για τον γράφοντα ο θάνατος δεν είναι κάτι το τόσο φοβερό. Και αυτό γιατί γνωρίζω πως η τραγωδία μετά τον θάνατο έχει την λύτρωση.
Όλα αυτά θα ήταν πολύ καλή θεωρία αν δεν σκόνταφτε σε κάποιες μικρές λεπτομέρειες. Το πρώτο που κάνει ένα σύστημα είναι να ξεπαστρεύει τους προδότες που δούλεψαν γι αυτό. Οι γερμανοί προχώρησαν σε εκτεταμένες εκτελέσεις δωσίλογων ώστε να καλύψουν δικαστικά τις βρωμιές τους σαν εγκληματίες πολέμου. Ποιος σας είπε ρε κωθώνια ότι οι νέοι κατακτητές θέλουν να αφήσουν ίχνη για τα εγκλήματα τους; Οι άστεγοι των ΗΠΑ δεν είναι ούτε εργάτες ούτε τεχνίτες. Αυτοί δεν παράγουν αέρα κοπανιστό αλλά προϊόντα που ακόμα και το καλύτερο μηχάνημα δεν έχει φτάσει να τα παράγει (τα βιομηχανικά προϊόντα είναι σαβούρες και αυτό το ξέρουν πρώτα απ’ όλα οι εργοστασιάρχες που τα παράγουν). Ρε γελοίοι δεν σας φαίνεται παράξενο πως όλα τα ακριβά αμάξια έχουν τιμή με βάση το πόσο χειροποίητα είναι; Αρά αυτοί που όρισαν το χρήμα και το χρέος στην νέα του μορφή είναι ακόμα πιο χαζοί από το πρώην αφεντικό μου. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό είναι ότι η ράτσα σας βγαίνει κατά μιλιούνια από τις σχολές που βγάζουν τα βόδια με τον τίτλο «τομέας οικονομίας και διοίκησης». Τι θα διοικήσετε βρε ζουλάπια αν αυτό το πράγμα καταλήξει στην απόλυτη κυριαρχία του ενός και μόνο. Αν δούμε ένα ιεραρχικό μοντέλο δεν μπορεί να έχει άπειρους βαθμούς. Και αυτό γιατί γίνεται τόσο δυσκίνητο που δεν αποφέρει «κέρδος» την πεμπτουσία του συστήματος δηλαδή. Πόσες μηχανές παραγωγής κοπράνων χρειάζονται νομίζεται για να μεταβιβάσουν τις εντολές της κυρίαρχης τάξης προς τα κάτω; Και μάλιστα με την ανάπτυξη της τηλεματικής όταν ο κάθε ένας από εμάς παρακολουθείται και χειραγωγείται πανεύκολα; Ποιος σας είπε ότι μόλις φτάσετε στην ηλικία που θα είστε άχρηστοι το σύστημα δεν θα σας ορίσει σαν απροσάρμοστους. Όπως πετάει σε πρώτη φάση τους υπαλλήλους των ΔΕΚΟ (τους καθαρούς δημόσιους τους κρατάει για την ομαλή εκτόνωση της κατάστασης) δεν θα πετάξει και εσάς;
Η κοινωνία των δύο τρίτων είναι το όνειρο όσον νομίζουν ότι επειδή πίνουν με τ’ αφεντικά τους (ή έχουν σεξουαλική σχέση μ’ αυτούς ή κάποιον συγγενή τους) θα την γλιτώσουν. Ο Ιούδας για την προδοσία που έκανε σύμφωνα με τα δεδομένα της εποχής ήταν καλοπληρωμένος. Η τάξη που τον πλήρωσε (οι εμποροτεχνήτες) ακόμα και τότε που ήταν λαός πάντα έβρισκε τρόπο και την έβγαζε όσο χαμηλά και να ήταν στην ιεραρχία (ακόμα και όταν πολλοί βρέθηκάν να είναι προλετάριοι). Ο ιούδας κρεμάστηκε μόνος του. Αφού λοιπόν ποτίσαμε κώνειο τον Σωκράτη (ο κατήγορος ήταν από την τάξη των τεχνητών), σταυρώσαμε το Χριστό(ο εμπορικός σύλλογος των Ιεροσολύμων) φωνάξαμε το σταυρώσων αυτόν (ο λαός), σε εσάς θα κωλώσουμε; Αν νομίζετε ότι θα είστε στο ένα τρίτο που θα κυβερνάει γελαστήκατε. Θα σας πετάξουν στο χαρτόκουτο πριν προλάβετε να φωνάξετε. Καιρός να φυτέψουν συκιές (τα δέντρα εννοώ) και στο δικό μας χρηματιστήριο. Έχει πολλούς αεριτζήδες που θα τις χρειαστούν για το μέλλον.

Για την

Πηγή:Οχιά