Όπου ταξιδεύω συναντώ πεφταστέρια
ποτέ μου δεν πρόλαβα να κάνω ευχή
ο κόσμος απέραντος, μικρά τα δυο μου χέρια
είναι μαγεία να χαίρεσαι κάτι που διαρκεί
Υπάρχουν κάτι νύχτες τόσο φωτεινές
κουκκίδες οι λάμψεις γύρω από την Σελήνη
στέκομαι ακίνητος με βλέμμα απλανές
κοιτώντας ψηλά λες και κάτι θα γίνει
Μα όταν η συννεφιά τους, κρύψει την λάμψη
τα φώτα του πολιτισμού, θα τους κλέψουν την χάρη
κάποιο χέρι το καθένα θ ανάψει
προτού ο Ήλιος το φως τους να πάρει ...
Για την
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου