Στον δρόμο περπατώντας, βλέπω τετράδιο πεταμένο
κοιτώ από περιέργεια, τι είχε γραμμένο
ήτανε μαθητικό, ημερομηνία είχε περυσινή
γλυκιά η νοσταλγία, τα μάτια μου εκεί
ανάλυση σε κείμενα, ποιήματα, δοκίμια
με ωραία γράμματα, μα δίπλα σε ψοφίμια
ένοιωσα ξαφνικά, τα νιάτα μου χαμένα
γιατί και εγώ έχω κάπου, τετράδια κρυμμένα
ο κόπος και η προσπάθεια, πάνω στα θρανία
πέθανε από συνήθεια, χασμουρητό, ανία
μα στα κείμενα αυτά, υπάρχουν απαντήσεις
στα σκουπίδια αν τα πετάς, και εσύ θα ακολουθήσεις
σαν παιδί αυτά, τα εφόδια σ έχουν δώσει
να σκίζεσαι για έναν βαθμό, μα να πετάς την γνώση
έτσι χάνεις στην ζωή, την γεύση απ το ταξίδι
απ όνειρα ξεντύνεσαι, φτηνό για αυτούς παιχνίδι
δίνεις εφήμερη χαρά, μετά σε ένα συρτάρι
τα χρώματα σου χάνονται, φεύγει και εκείνη η χάρη
μοιραία τότε ακολουθείς του τετραδίου το τέλος
μέσ τα σκουπίδια ταπεινός, με ένα σπασμένο μέλος ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου