Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Η περγαμηνή της μέρας.(ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΠΟΥ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ)





ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΠΟΥ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνει
Τους ουρανούς το στέμμα σου. Το φως σου
Χωρίς να καίει τυφλώνει το λαό σου.
Πεταλούδες χρυσές οι αμερικάνοι
Λογαριάζουν ποσά δολάρια κάνει
Το υπερούσιο μέταλλο σου.
Λευτεριά, Λευτεριά, θα σ’ αγοράσουν
Έμποροι και κονσόρτσια κι εβραίοι
Είναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη,
Πολλές οι αμαρτίες, που θα διαβάσουν
Οι γενεές, όταν σε παρομοιάσουν
Με το πορτραίτο του Dorian Gray.
Λευτεριά, Λευτεριά, σε νοσταλγούνε,
Μακρινά δάση ρημαγμένοι κήποι,
Όσοι άνθρωποι προσδέχονται τη λύπη
Σαν έπαθλο του αγώνος, και μοχθούνε,
Και τη ζωή τους εξακολουθούνε,
Νεκροί που η καθιέρωσις τους λείπει.

Κώστας Καρυωτάκης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου