Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012

Προς κυρία Angela Dorothea Merkel.
Καγκελάριο της Γερμανίας.
Αγαπητή κυρία Merkel.
Ονομάζομαι Γεώργιος Σαΐνης, είμαι συνταξιούχος δάσκαλος. Γνωρίζω πάρα πολύ καλά την Ιστορία της πατρίδας μου και αρκετά την ευρωπαϊκή ιστορία επίσης.
Το τρίτο Ράιχ, της ναζιστικής, εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας του Αδόλφου Χίτλερ (1933-1945) το έζησα στο πετσί μου.
Έζησα τον τρόμο, τις εκτελέσεις, την αρπαγή της τροφής του λαού μας από τις δυνάμεις κατοχής. Ένιωσα την πείνα στα σπλάχνα μου. Είδα τα παιδιά της ηλικίας μου υποσιτισμένα να πεθαίνουν στους δρόμους της Αθήνας και των άλλων πόλεων ψάχνοντας για τροφή στα σκουπίδια.
Αργότερα έμαθα για τις θυσίες του λαού μας στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα, στο Χορτιάτη παντού. Είδα τις γέφυρες, τα τραίνα, τις πόλεις και τα χωριά μας κατεστραμμένα.
Κι όμως επέζησα, όπως και όσα παιδιά της ηλικίας μου είχαν την τύχη να ζουν, μετά τον Οκτώβριο του 1944, όταν τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής αποχώρισαν από την πληγωμένη χώρα μου.
Σήμερα είμαι 77 ετών. Ζω στην άκρη της αβύσσου. Ίσως προτού λάβετε το γράμμα μου, να ‘χω φύγει στο πηγάδι της ανυπαρξίας.
Γνωρίζω όμως αρκετά για τις θεσμικές πρόνοιες για την Ευρώπη του αύριο, που έχετε επιβάλει, σαν καγκελάριος, με σκοπό να μετατρέψετε μια σειρά από χώρες σε καθαρές αποικίες, ενώ η κρίση χρέους θα μπορούσε να ξεπεραστεί ανώδυνα.
Πίσω από την όμορφη λέξη “ανταγωνιστικότητα” και το σύμφωνο που φέρει το όνομα της όπως και το “Δημοσιονομικό σύμφωνο” έχετε επιβάλει ήδη τις προδιαγραφές που ταιριάζουν αποκλειστικά στην ισχυρή πλεονασματική – εξαγωγική βαριά βιομηχανική οικονομία της Γερμανίας, με στόχο να μετατρέψετε χώρες ολόκληρες σε “ζωτικό χώρο” αποκλειστικής εξυπηρέτησής σας.
Τελικός σκοπός σας το οικονομικό τέταρτο Ράιχ που ονειρεύεστε!
Κυρία Merkel.
Το τρίτο Ράιχ μου στέρησε τα παιδικά μου χρόνια, το τέταρτο οικονομικό Ράιχ που οραματίζεστε λέτε να μου στερήσει τα γηρατειά;
Αν έτσι νομίζετε , διαβάστε με προσοχή τον μύθο του Αισώπου (600 π.Χ.). ο Αίσωπος δεν σπούδασε στο Σικάγο, ούτε στο Χάρβαρντ. Δεν ήταν Νομπελίστας οικονομολόγος του Δ.Ν.Τ. Δεν είχε συμβούλους όπως εσείς.
Είχε όμως απλή λογική και ανθρωπιά.
Και μας διδάσκει στα βάθη των αιώνων!!
με εκτίμηση
Γ. Ι. Σαΐνης
δάσκαλος.
Συνημμένα.
“Όνος και Ημίονος”
Μύθος του Αισώπου.
Ο ΓΑΪΔΑΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΥΛΑΡΙ
Ένας αγωγιάτης φόρτωσε ένα γάιδαρο κι ένα μουλάρι, και άρχισαν να βαδίζουν. Ο γάιδαρος, όσο προχωρούσαν στην πεδιάδα, υπέμενε το βάρος. Όταν όμως έφτασαν σ’ ένα βουνό, μη μπορώντας να το αντέξει παρακαλούσε το μουλάρι να πάρει ένα μέρος του φορτίου του, για να καταφέρει κι αυτός να κουβαλήσει το υπόλοιπο. Εκείνο ωστόσο δεν έδωσε καμία σημασία κι έτσι ο γάιδαρος γκρεμίστηκε και έγινε κομμάτια. Ο αγωγιάτης μην ξέροντας τι να κάνει, φόρτωσε στο μουλάρι όχι μόνο το φορτίο του γαϊδάρου αλλά και το τομάρι του. Τότε εκείνο καταπονημένο είπε “Καλά να πάθω. Αν δεχόμουνα να ελαφρώσω το γάιδαρο τότε που με παρακαλούσε, δεν θα αναγκαζόμουν να κουβαλάω μαζί με το φορτίο του και τον ίδιο”.
Έτσι μερικοί δανειστές, αρνούμενοι να δώσουν λίγα χρήματα στους οφειλέτες τους, συχνά χάνουν και το κεφάλαιό τους.

Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Γενόσημο





ο Ήλιος ζεστός, σε χώρα μακρινή
μικρόσωμοι άνθρωποι σκαλίζουν την γη.
Ιθαγενείς ιχνηλάτες σε αποστολή
ακολουθούν θηράματα για τα περιττώματα τους
δεν τα κυνηγούν για τις οσμές,
μα για κάποια συστατικά τους.
Μια γυναίκα, βαριά αφρικάνα
γυμνόστηθη κάνει προσευχή
δεν γνωρίζει τι είναι τα αεροπλάνα
μουρμουρίζοντας χτυπά ένα γουδί
Φυλή μαζεμένη γύρω απ την φωτιά
χορός φωναχτός γύρω απ το κεχρί
Ξεχωρίζει φιγούρα λιγάκι τραχιά
ο Σαμάνος λήγει την τελετή
Το αεροπλάνο φορτώνει δέμα τρανό
απογειώνει ταξιδευτές
μακρινό έχει προορισμό
με ευχές από τελετές
Καφές, σακούλες Φώτα πολλά
αποστείρωση ποδιές λευκές'
πειράματα πάνω σε γατιά
συσκευασία μετά από δόκιμες
Ένα παχύ μουστάκι, κοιτάει χαρτάκι
''σφραγίδα και υπογραφή''
βγαίνει απ το συρτάρι, αριθμό να πάρει
σαν φάρμακο έχει εγκριθεί
Σε ράφι κάθεται, σταθερή θερμοκρασία
δεν είναι επώνυμο, μα είναι φθηνό
λένε περιέχει δραστική ουσία
όνομα έχει ''Γενόσημο''


Και 

Για την
Πηγή:ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ
Πηγή:Οχιά Κόμικ

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012


ΑΡΝΗΣΗ
Στο περιγιάλι το κρυφό κι άσπρο σαν περιστέρι
διψάσαμε το μεσημέρι, μα το νερό γλυφό
Πάνω στην άμμο την ξανθή γράψαμε τ’ όνομά της
Ωραία που φύσηξε ο μπάτης και σβήστηκε η γραφή
Με τι καρδιά, με τι πνοή, τι πόθους και τι πάθος
Πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή
 
Σεφέρης Γιώργος


Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Η περγαμηνή της μέρας(ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ)



ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ
-Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
-Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μιά τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.
-Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;
-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.
-Γιατί οι δυό μας ύπατοι κ' οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες•
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά γυαλιστερά σμαράγδια•
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ' ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλισμένα;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα•
και τέτοια πράγματα θαμπόνουν τους βαρβάρους.
-Γιατί κ' οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα•
κι αυτοί βαριούντ' ευφράδειες και δημηγορίες.
-Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ' η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που έγιναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' οι πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;
Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.

 
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης. 


Η περγαμηνή της μέρας (Ο ΑΜΛΕΤ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ)


Ο ΑΜΛΕΤ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ
Ξεγέλασες τους ουρανούς με ξόρκια μαύρη φλόγα
Πως η ζωή χαρίζεται χωρίς ν' ανατραπεί
Κι όλα τα λόγια των τρελών που ήταν δικά μας λόγια
Τα μάγευες με φάρμακα στην άσωτη σιωπή
Πενθούσες με τους έρωτες γυμνός και μεθυσμένος
Γιατί με τους αθάνατους είχες λογαριασμούς
Τις άριες μιας όπερας τραύλιζες νικημένος
Μιας επαρχίας μαθητής μπροστά σε δυο χρησμούς
Τι ζήλεψες τι τα ‘θελες τα ένδοξα Παρίσια
Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος πια παντού είναι τεκές
Διεκδικούσες θαύματα που δίνουν τα χασίσια
Και παραισθήσεις όσων ζουν μέσα στις φυλακές
Και μια βραδιά που ντύθηκες ο Άμλετ της Σελήνης
Έσβησες μ' ένα φύσημα τα φώτα της σκηνής
Και μονολόγους άρχισες κι αινίγματα να λύνεις
Μιας τέχνης και μιας εποχής παλιάς και σκοτεινής

Μάνος Ελευθερίου

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Η περγαμηνή της μέρας (ΤΟ ΠΟΥΣΙ).


ΤΟ ΠΟΥΣΙ
Έπεσε το πούσι αποβραδίς
το καραβοφάναρο χαμένο
κι έφτασες χωρίς να σε προσμένω
μες στην τιμονιέρα να με δεις
Κάτασπρα φοράς κι έχεις βραχεί
Πλέκω σαλαμάστρα τα μαλλιά σου
Κάτου στα νερά του Πορτ Πεγάσου
βρέχει πάντα τέτοιαν εποχή
Μας παραμονεύει ο θερμαστής
με τα δυο του πόδια στις καδένες
Μην κοιτάς ποτέ σου τις αντένες
με την τρικυμία θα ζαλιστείς
 Βλαστημά ο λοστρόμος τον καιρό
είν' αλάργα τόσο η Τοκοπίλλα
Από να φοβάμαι και να καρτερώ
κάλλιο περισκόπιο και τορπίλα
Φύγε, εσέ σου πρέπει στέρεα γη
Ήρθες να με δεις, κι όμως δε μ' είδες
Έχω απ' τα μεσάνυχτα πνιγεί
χίλια μίλια πέρα απ' τις Εβρίδες

Νίκος Καββαδίας

Η περγαμηνή της μέρας.( ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ)

 
 ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ
Και αν δεν μπορείς να κάνεις την ζωή σου
όπως την θέλεις,
Τουλάχιστόν τούτο προσπάθησε: μην την εξεφτελίζεις
Μες την πολλή συνάφεια του κόσμου,
Μες στες πολλές κινήσεις και ομιλίες.
Μην την εξεφτελίζεις πηαίνοντας την
Γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντας την
Στων σχέσεων και των συναναστροφών
Την καθημερινήν ανοησία,
Ως που να γίνει σαν μια ξένη φορτική
 .

Κ. Π. Καβάφης
1913



Η περγαμηνή της μέρας.(ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΠΟΥ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ)





ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΠΟΥ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνει
Τους ουρανούς το στέμμα σου. Το φως σου
Χωρίς να καίει τυφλώνει το λαό σου.
Πεταλούδες χρυσές οι αμερικάνοι
Λογαριάζουν ποσά δολάρια κάνει
Το υπερούσιο μέταλλο σου.
Λευτεριά, Λευτεριά, θα σ’ αγοράσουν
Έμποροι και κονσόρτσια κι εβραίοι
Είναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη,
Πολλές οι αμαρτίες, που θα διαβάσουν
Οι γενεές, όταν σε παρομοιάσουν
Με το πορτραίτο του Dorian Gray.
Λευτεριά, Λευτεριά, σε νοσταλγούνε,
Μακρινά δάση ρημαγμένοι κήποι,
Όσοι άνθρωποι προσδέχονται τη λύπη
Σαν έπαθλο του αγώνος, και μοχθούνε,
Και τη ζωή τους εξακολουθούνε,
Νεκροί που η καθιέρωσις τους λείπει.

Κώστας Καρυωτάκης